Ostaci utvrdjenog manastirskog kompleksa se nalaze na morskoj obali, na jednom rtu izmedju Bara i Sutomora.

Ratac se prvi put pominje 1247. godine ali je sigurno da je i ranije postojao. Pocetkom XIV vijeka kralj Milutin potvrdjuje poveljom darove svoje majke, kraljice Jelene manastiru. Tokom XIV vijeka manastir se cešce pominje u Dubrovackom arhivu. U ovo vrijeme na Ratcu se najviše gradilo. Izgleda da je manastir napušten poslije jedne turske pljacke 1532. godine, a razoren je 1571. godine.

Najstarija gradjevina na Ratcu je crkva C podignuta najvjerovatnije pocetkom XI vijeka, koju moguce da je graditelj sv. Luke u Kotoru imao kao uzor. Kapela A je romanicka gradjevina nastala u drugoj polovini XII ili prvoj polovini XIII vijeka. Nedovršena bazilika B, sa cijim zidanjem je zapoceto sredinom XIV vijeka, trebala je da bude najveca crkvena gradjevina u kompleksu pa i bližoj okolini, ukljucujuci srednjovjekovni Bar. Klaustar je podignut uz crkvu, u XII ili XIII vijeku, sa kulom G, koja je u odbrani manastira igrala znacajnu ulogu.